h

Onze vaste coalitiepartners

3 juni 2010

Onze vaste coalitiepartners

(Uit de Tribune Juni 2010)
Tijdens de campagne hoor je steeds weer de vraag: met wie wil de SP in een coalitie? Wat de uitslag ook wordt op 9 juni, de SP voor én na de verkiezingen bouwen op onze vaste coalitiepartners: de mensen die het werk doen. We stellen er vier aan u voor.

Anthony van Baal, wijkagent.

Foto: Hans van der Beele

“Het werk als wijkagent past goed bij me. Het is een heel directe manier om mensen te kunnen helpen. Je bent vaak de eerste die bij een gezin met problemen over de vloer komt. Mensen denken vaak dat de politie alleen op boeven jaagt en boetes uitdeelt. Toch is het juist die signalerende functie, en
het constant werken aan het voorkómen van onveiligheid, wat ons werk interessant maakt.

Er zijn twee grote problemen in de politieorganisatie. Ik heb te weinig collega’s en er is te veel bureaucratie. Als ik iemand aanhoud die met tien biertjes op autorijdt, dan ben ik zo vier uur bezig met het invullen van een stuk of twintig formulieren. Al die tijd ben ik niet op straat. En voor de veertigduizend mensen in mijn wijken is er ’s avonds en ’s nachts maar één auto op straat.

Als er één partij is die zich daadwerkelijk inzet voor de politieorganisatie, dan is het de SP. Veel partijen roepen al jaren dat de agent zo belangrijk is, maar diezelfde partijen bezuinigen al jaren op de politie. De SP weet wat er leeft, op straat en in de politieorganisatie. Een agent met hart voor zijn werk stemt wat mij betreft op de enige partij met hart voor ons
werk: de SP.”

Daan Jonas, docent gymnastiek.

Foto: Wim van Vliet / Fotoflex

“Je wilt leraar worden omdat je kinderen iets wilt meegeven. Over je vak natuurlijk, maar vooral ook levenswijsheid. Het is prachtig om een kind te mogen begeleiden bij het opgroeien tot een zelfstandig mens. Ik heb zelf ook een inspirerende leraar gehad. De man straalde rust uit en kon je met een paar woorden een stap verder helpen. Ik hoop dat ik dat bij mijn leerlingen ook doe.

Mensen denken dat leraren het gemakkelijk hebben: lekker om vier uur klaar en veel vakantie. Leraren weten dat het anders ligt. Er is veel werkdruk. Je krijgt beter onderwijs als de klassen kleiner worden en als er ruimte is voor extra begeleiding en extra uitdaging van leerlingen. Ik moet een hele administratie bijhouden van vaardigheden, met plussen en minnen. Georganiseerd wantrouwen is dat – leraren gaan liever aan de slag met die vaardigheden dan dat ze tijd besteden aan het creëren van een schijnwerkelijkheid op papier.

De SP is de enige partij die leraren het vertrouwen weer teruggeeft. De enige die naar ze luistert, ook buiten verkiezingstijd. De SP blijft investeren in onderwijs. Ik stem op 9 juni op de partij die weet wat er in de klas nodig is.”

Christine Monk-Simon, schoonmaker.

Foto: Paul van der Blom

“Als schoonmaker heb je belangrijk werk. Ik doe het graag. Het is fijn als mensen met plezier in een schone omgeving kunnen werken. In een ziekenhuis is dat extra belangrijk. Ik ben trots op mijn werk.

Ik ben ook trots op onze staking. We hebben maandenlang gestaakt en we hebben gewonnen. Wij wilden respect en een eerlijk loon. Dat hebben we gekregen. Alles wordt duurder. Waarom mogen schoonmakers er niet een beetje op vooruit gaan?

Collega’s zijn heel trots op mij, omdat ik nu vaak voor ze opkom. Ik zeg tegen ze: ‘Bedank ook de vakbond en de SP maar!’ De SP staat altijd klaar voor ons. Bij de staking was de SP er, dag en nacht. Alle schoonmakers die staakten weten dat alleen de SP ons steunde. Ik stem daarom SP. Maar ook omdat
de SP mensen met 65 jaar met pensioen laat gaan. Mijn kinderen studeren. Andere partijen willen de studiebeurs afschaffen. De SP wil hem juist verhogen! Ik zeg tegen al mijn collega’s: ‘Kijk wat de SP doet.’ Ik denk dat heel veel schoonmakers op 9 juni SP gaan stemmen.”

Iris Jonkers, werkt met verstandelijk gehandicapten.

Foto: Sandra Beckerman

“Zoals zo veel mensen in de zorg wil ik mensen bij wie het geestelijk of lichamelijk niet meezit, helpen. Helpen een zo menswaardig mogelijk leven te hebben. Ik zie dat dat het beste gaat als er tijd is voor menselijk contact. Geen productie draaien, maar samen vooruitkomen. Al zijn het soms kleine
stapjes; ik haal daar veel voldoening uit.

Jarenlang beleid van steeds meer marktwerking, bezuinigingen op de werkvloer en achterlijk hoge salarissen in de top van de zorg, is desastreus geweest. De patiënten en werknemers zijn de dupe. In mijn eigen werk zie ik dat er steeds minder mensen in vaste dienst werken en dat er steeds meer gebruik wordt gemaakt van invallers. Dat is goedkoper, en als er weer eens gefuseerd wordt, ben je ze ook gemakkelijker kwijt. Maar het is slecht voor de patiënten, die steeds weer nieuwe gezichten zien.

De politiek kan andere keuzes maken. De SP is al jaren dé partij voor de zorg. Dat komt omdat ze onderzoek doen en met de mensen praten die het werk doen. De SP staat voor kleinschalige, menselijke zorg. Met meer vertrouwen in de verpleegkundigen dan in de managers. Het is de enige partij die dat ook ná de verkiezingscampagne zegt. Ik stem SP omdat hun zorg-standpunten niet alleen goed zijn, maar ook nog eens voortkomen uit een idee over een menselijke samenleving.”

U bent hier